Побічні реакції
Побічні реакції згруповані відповідно до термінології (MedDRA) та за частотою: дуже часто (≥1/10); часто (³1/100 до
Класифікація систем органів, за MedDRA |
Дуже часто ≥1/10 |
Часто >1/100, |
Нечасто > 1/1000, |
Рідко > 1/10000, |
Дуже рідко |
Інфекції та інвазії |
інфекції сечовивідних шляхів, цистит |
||||
З боку імунної системи |
анафілактична реакція* |
||||
Метаболічні та аліментарні розлади |
зменшення апетиту*, гіперкаліємія* |
||||
З боку психіки |
галюцина-ції*, сплутаність свідомості* |
делірій* |
|||
З боку нервової системи та органів чуття |
сонливість, порушення смаку |
Запаморо-чення*, головний біль* |
|||
З боку органів зору |
нечіткість зору |
cухість очей |
глаукома* |
||
З боку серця |
поліморфна шлуночкова тахікардія (torsade de pointes)*; подовження інтервалу QT на ЕКГ* |
||||
З боку респіраторної системи, грудної клітки та середостіння |
cухість слизової оболонки носової порожнини |
дисфонія* |
|||
З боку травної системи |
сухість у роті |
запор, нудота, диспепсія, біль у животі |
Гастроезофаге-альна рефлюксна хвороба, сухість у горлі |
непрохідність товстого кишечнику, копростаз, блювання* |
непрохідність кишечнику*, відчуття дискомфорту в ділянці живота* |
З боку гепатобіліарної системи |
порушення функції печінки*, відхилення від норми з боку показників функції печінки* |
||||
З боку шкіри і підшкірних тканин |
сухість шкіри |
свербіж*, висипання* |
мультиформна еритема*, кропив’янка*, ангіоневротичний набряк*, ексфоліативний дерматит* |
||
З боку опорно-рухового апарату та сполучної тканини |
м’язова слабкість* |
||||
З боку нирок та сечовидільної системи |
утруднене сечо-випускання |
затримка сечо-випускання |
ниркова недостатність* |
||
Загальні розлади |
підвищена втомлюваність, периферичний набряк |
* Небажані ефекти, повідомлення про які надійшли в період постмаркетингового нагляду.
Особливості застосування
Перед початком лікування препаратом Зевесиннеобхідно встановити ймовірність інших причин частого сечовипускання (серцева недостатність або захворювання нирок). Якщо виявлено інфекцію сечовивідних шляхів, слід розпочати відповідну антибактеріальну терапію.
Препарат необхідно приймати з обережністю пацієнтам:
– із клінічно значущою обструкцією вихідного отвору сечового міхура, за наявності ризику затримки сечовипускання;
– зі шлунково-кишковими обструктивними захворюваннями;
– із ризиком зниження моторики шлунково-кишкового тракту;
– із тяжкою нирковою недостатністю (кліренс креатиніну 30 мл за хвилину); дози для таких пацієнтів не повинні перевищувати 5 мг;
– із помірною печінковою недостатністю (показник Чайлд-П’ю від 7 до 9); дози для таких пацієнтів не повинні перевищувати 5 мг;
– тим, хто одночасно приймає потужний інгібітор CYP3A4, наприклад кетоконазол;
– із грижею стравохідного отвору діафрагми та/або шлунково-стравохідним рефлюксом та/або тим, хто одночасно приймає препарати (такі як бісфосфонати), які можуть спричинити або посилити езофагіт;
– із вегетативною нейропатією.
У пацієнтів з відповідними факторами ризику, такими як діагностований синдром подовження інтервалу QT та гіпокаліємія, на тлі прийому препарату спостерігалися подовження інтервалу QT та поліморфна шлуночкова тахікардія (torsade de pointes).
Ангіоневротичний набряк з обструкцією дихальних шляхів спостерігався у кількох пацієнтів при застосуванні соліфенацину сукцинату. При ангіоневротичному набряку застосування соліфенацину сукцинату слід негайно припинити та призначити відповідну терапію та/або вжити необхідних заходів.
Повідомлялося, що у деяких пацієнтів, які отримували сукцинат соліфенацину, виникала анафілактична реакція. Якщо у пацієнтів розвинулися анафілактичні реакції, застосування сукцинату соліфенацину слід припинити і призначити належну терапію та/або вжити належних заходів.
Безпека та ефективність застосування препарату не досліджена для хворих із підвищеною активністю сфінктера нейрогенного походження.
Оскільки препарат містить лактозу, пацієнтам із рідкісними спадковими формами непереносимості галактози, Lapp-дефіцитом лактази або з порушенням глюкозо-галактозної мальабсорбції не слід приймати препарат.
Максимальний ефект від застосування препарату досягається через 4 тижні.
Общие характеристики
Везикар выпускается только в таблетированной форме с пленочным покрытием
. Картонная коробка содержит 10 или 30 таблеток в блистере, обязательно прилагается инструкция по применению.
Таблетки имеют выпуклую форму с обеих сторон, цвет может отличаться:
- 5мг ─ желтого цвета;
- 10 мг ─ розового.
Состав в процентном соотношении в зависимости от дозировки тоже немного разнится:
- Круглые желтые таблетки, с одной стороны имеют маркировку 150, с другой ─ логотип компании-производителя. Каждая включает в себя 5 мг солифенацина сукцината, оказывающего терапевтический эффект. Дополнительно содержится: моногидрат лактозы ─ 107,5 мг, 30 мг кукурузного крахмала, 6 мг гипромеллозы, 1,5 мг стеарата магния.
- Таблетки в розовой оболочке основного ингредиента вмещают 10 мг, дополнительные находятся в той же пропорции, только моногидрата лактозы здесь 102,5 мг.
Солифенацин оказывает на организм:
- Спазмолитическое действие, расслабляя гладкую мускулатуру мочевыводящих путей.
- Специфически влияет на мембраны белков, передающих сигнал нервно-мышечным окончаниям.
Действующее вещество имеет минимальный процент сродства к иным ионным каналам и рецепторам.
Назначить прием препарата может только врач при:
- полном или частичном моченедержании;
- частым позывам к мочеиспусканию, при отсутствии воспалительных процессов в мочеполовой системе;
- учащенном мочеиспускании.
Везикар облегчает состояние пациента уже через неделю регулярного приема,
стабилизировать можно спустя месяц. Через 12 недель приема полностью уйдут все симптомы, действие проведенной терапии сохраняется на год.
Средство употребляют перорально, раз в сутки по 5 мг, по назначению врача максимальная доза может составлять 10 мг.
Принимают каждый день, желательно в одно время, вне зависимости от трапезы, запивая любой жидкостью в достаточном количестве.
Список противопоказаний довольно обширный, Везикар запрещено употреблять при:
- задержке мочеиспускания;
- почечной недостаточности тяжелой формы;
- закрытоугольной глаукоме;
- сложных заболеваниях органов ЖКТ;
- почечной недостаточности средней или тяжелой формы, лечение которой проводят кетоназолом или подобными препаратами;
- гемодиализе;
- наследственной или индивидуальной непереносимости составляющих препарата;
- возрасте до 18 лет.
При миастерии гравис средство может оставить негативные последствия
, прием его строго запрещен.
Фармацевты Российской Федерации продадут средство только при наличии рецепта от доктора по таким ценам:
- 1200-1700 руб. за 30 таблеток, дозировкой 10 мг;
- 780-920 руб. за такое же количество дозировкой в 5 мг.
Каждая сеть аптек оценивает препараты по своим собственным прейскурантам, сюда включают месторасположение, стоимость транспортных услуг, наценку самой аптеки.
Лекарственное взаимодействие
Везикар снижает эффективность лекарственных средств, стимулирующих моторику желудочно-кишечного тракта (к примеру, цизаприда и метоклопрамида).
В случае одновременного применения кетоконазола в суточной дозе 200 мг суммарная концентрация солифенацина в плазме крови увеличивается в 2 раза, при приеме кетоконазола в суточной дозе 400 мг – в 3 раза. При необходимости применения Везикара одновременно с кетоконазолом или другими ингибиторами CYP3A4 (такими как нелфинавир, ритонавир, итраконазол) его доза не должна превышать 5 мг/сутки. Подобная комбинация противопоказана пациентам с умеренной печеночной недостаточностью и тяжелой почечной недостаточностью. Учитывая то, что солифенацин метаболизируется CYP3A4, не исключены фармакокинетические взаимодействия и с другими субстратами CYP3A4 с более высоким сродством (дилтиаземом, верапамилом), а также с индукторами CYP3A4 (фенитоином, рифампицином, карбамазепином).
Следует иметь в виду, что Везикар, как и все препараты с м-холиноблокирующими свойствами, может влиять на действие любых одновременно применяемых лекарственных средств, в том числе на выраженность их побочных эффектов. Прежде чем начинать лечение другим м-холиноблокатором, после приема солифенацина необходимо делать недельный перерыв.
Терапевтический эффект Везикара могут снижать м-холиномиметики.
Передозування
Симптоми. Передозування соліфенацину сукцинату потенційно може призвести до тяжких антихолінергічних ефектів. Найвища доза соліфенацину сукцинату, випадково прийнята одним пацієнтом, становила 280 мг; протягом 5 годин спостерігалися зміни психічного стану, що не потребували госпіталізації.
Лікування. У разі передозування соліфенацину сукцинату пацієнтові необхідно прийняти активоване вугілля. Може бути корисним промивання шлунка, якщо воно виконане протягом 1 години після прийому препарату, але не слід викликати блювання.
Лікування симптоматичне:
– тяжкі антихолінергічні ефекти з боку центральної нервової системи, такі як галюцинації або підвищена збудливість – фізостигмін або карбахол;
– судоми або підвищена збудливість – бензодіазепін;
– недостатність з боку органів дихання – проведення штучної вентиляції легенів;
– тахікардія – бета-блокатори;
– затримка сечовипускання – катетеризація;
– мідріаз – очні краплі, наприклад пілокарпін та/або перебування пацієнта в темній кімнаті.
Як і у разі передозування іншими антихолінергічними засобами, особливу увагу слід приділяти пацієнтам зі встановленим ризиком подовження інтервалу QT (при гіпокаліємії, брадикардії, при одночасному застосуванні препаратів, що подовжують інтервал QT) і пацієнтам із захворюваннями серця (ішемія міокарда, аритмії, застійна серцева недостатність).
Сравнительные характеристики аналогов
Если по каким-то причинам лечение Везикаром невозможно, его заменяют дешевыми аналогами, которых в аптечной сети достаточно. Многие препараты будут отличаться ценой, основным действующим веществом, механизмом воздействия на организм пациента.
Наиболее распространенные аналоги, в том числе российские:
- Новитропан;
- Дриптан;
- Детрузитол;
- Дримтан-Апо;
- Уротол;
- Сибутин;
- Спазмекс;
- Уро-Ваксом;
- Ролитен;
- Бетмига.
Их действие очень схоже, разница будет в стоимости, составе, немного сниженном возрастном пороге.
Спазмекс
Для пациентов с 14 лет применяют Спазмекс, основным действующим веществом является троспия хлорид. Аналог Везикара выпускается в форме таблеток, каждая из которых может содержать 15 или 30 мг основного ингредиента. В зависимости от возраста и симптоматики, в сутки разрешено принимать не более 45 мг средства, регулировать дозу разрешается только врачу.
Спазмекс негативно влияет на концентрацию внимания, не назначается при вынашивании ребенка.
Ролитен
Толтеродина талтрат является главным действующим веществом в Ролитене. Таблетки содержат по 1 мг вещества каждая, действует расслабляюще на мышцы мочевого пузыря.
Принимают по две таблетки ежедневно, при почечной и печеночной недостаточности достаточно одной.
Препарат категорически запрещено принимать при беременности и детям до 18 лет, влияет на психомоторные функции организма.
Дриптан
Дриптан является близким аналогом Везикара, который могут принимать дети от 5 лет и пожилые люди. Им достаточно двух таблеток, взрослым разрешено употреблять до 4, суточная норма должна быть не выше 30 мг
Препарат действует на моторику, притупляет внимание
Уротол
При беременности и детям, не достигшим 18 лет, лечение Уротолом запрещено, остальным пациентам с проблемами урологического характера часто прописывают этот препарат.
Действующее вещество гидротартрат толтеродина может иметь концентрацию 1 и 2 мг в одной таблетке, суточная норма не должна превышать 4 мг.
Бетмига
Устранить недержание мочи, частые позывы в туалет, снять напряжения с гладкой мускулатуры мочевого пузыря под силу таблеткам Бетмига, которые, наряду с Везикаром, эффективно устраняют данные симптомы.
Мирабегрон выступает главным действующим веществом, за короткие сроки избавит пациента, старше 18 лет, от всех деликатных симптомов. Максимально допустимая суточная норма ─ 50 мг.
Таблетки Бетмига запрещено раскусывать или разламывать.
Зевесин
Аналогом, где действующим веществом является солифенацин, будет только один препарат, Зевесин. Он полностью повторяет структуру препарата, отличаться будет вспомогательными средствами. Терапевтический эффект тот же.
Везикар побочные действия
У некоторых больных, которым был назначен препарат Везикар 10 мг, препарат может вызвать нежелательные побочные действия:
- препарат может повлиять на работу нервной системы, в результате чего у больного может возникнуть лёгкая головная боль, умеренное головокружение, сухость во рту, сонливость. В редких случаях могут появиться следующие симптомы — галлюцинации, спутанность сознания, бред;
- нарушения в работе органов зрения — проблемы с аккомодацией, появление сухости слизистой оболочки глаз, развитие глаукомы;
- нарушения в работе пищеварительной системы — появление приступов тошноты, развитие диспепсических явлений, появление болей в области живота, запоров, гастроэзофагеальной рефлюксной болезни и кишечной непроходимости, потеря аппетита, рвота;
- нарушения в работе печени — дисфункция печени, изменение лабораторных показателей печеночных проб;
- нарушения в работе выделительной системы — проблемы с мочеиспусканием, развитие воспалительных процессов мочевыводящих путей инфекционной природы, цистита, острая задержка мочеиспускания, почечная недостаточность;
- нарушения в работе дыхательной системы — появление сухости слизистой оболочки носа;
- нарушения в работе других органов и систем — появление отечности нижних конечностей, повышенная утомляемость;
- возникновение аллергических и дерматологических реакций, которые чаще всего проявляются возникновением сухости кожи, зуда и высыпаний, крапивницы, многоформной эритемы, эксфолиативного дерматита.
В случае обнаружения любого из перечисленных выше побочных эффектов необходимо уменьшить дозировку
или же полностью прекратить прием
препарата, принять любой сорбент, обязательно промыть желудок (не позднее 1 часа после отравления), вызывать искусственным путём рвоту недопустимо. Если в этом имеется необходимость, то дополнительно больному назначают препараты симптоматической терапии.
С особым вниманием нужно подходить к соблюдению дозировки солифенацина. Иначе можно столкнуться с побочными действиями Везикар, которые могут потребовать проведения срочного лечения
Везинар побочные действия и следующие проявления:
-
Мидриаз
— патологическое состояние, характеризующееся расширением зрачков. Больному проводят закапывание пилокарпином. До тех пор, пока зрачки не вернутся в нормальное состояние, он должен находиться в темном помещении. -
Тахикардия
. Терапия этого состояния предполагает применение бета-адреноблокаторов. -
Острая задержка мочи
, которая требует проведения катетеризации. -
Дыхательная недостаточность
. Для лечения этой патологии проводят искусственное дыхание. -
Судорожный синдром и острая возбудимость
. Эти болезненные состояния лечатся при помощи бензодиазепинов. -
Антихолинергические эффекты центрального воздействия
, проявляющиеся в виде выраженной возбудимости и галлюцинаций. Лечение предполагает прием карбахола и физостигмина.
Взаимодействие
Фармакологическое взаимодействие
Сопутствующее лечение ЛС
с антихолинергическими свойствами может привести к более выраженным терапевтическим и нежелательным эффектам. После прекращения приема солифенацина следует сделать примерно недельный перерыв, прежде чем начинать лечение другим антихолинергическим препаратом. Терапевтический эффект может быть снижен при одновременном приеме агонистов холинергических рецепторов. Солифенацин может снизить эффект лекарственных препаратов, стимулирующих моторику ЖКТ
, например метоклопрамида и цизаприда.
Фармакокинетическое взаимодействие
Исследования in vitro
показали, что в терапевтических концентрациях солифенацин не ингибирует CYP1A1
/2, CYP2С9
, CYP2С19
, CYP2D6
или CYP3А4
, выделенные из микросом печени человека. Поэтому маловероятно, что солифенацин изменит клиренс лекарств, метаболизируемых этими CYP-ферментами.
Воздействие других ЛС
на фармакокинетику солифенацина
Солифенацин метаболизируется CYP3A4
. Одновременное введение кетоконазола (200 мг в день) — сильного ингибитора CYP3A4
, вызывало двукратное увеличение AUC
солифенацина, а при дозе 400 мг в день — трехкратное увеличение. Поэтому максимальная доза Везикара не должна превышать 5 мг, если больной одновременно принимает кетоконазол или терапевтические дозы других сильных ингибиторов CYP3A4
(таких как ритонавир, нелфинавир, итраконазол). Одновременное лечение солифенацином и сильным ингибитором CYP3A4
противопоказано пациентам с тяжелой почечной недостаточностью или с умеренной печеночной недостаточностью. Поскольку солифенацин метаболизируется CYP3A4
, возможно фармакокинетическое взаимодействие с другими субстратами CYP3A4
с более высоким сродством (верапамил, дилтиазем) и с индукторами CYP3A4
(рифампицин, фенитоин, карбамазепин).
Влияние солифенацина на фармакокинетику других ЛС
Пероральные контрацептивы:
не выявлено фармакокинетического взаимодействия солифенацина и комбинированных пероральных контрацептивов (этинилэстрадиол/левоноргестрел).
Варфарин:
прием Везикара не вызывал изменений фармакокинетики R-варфарина или S-варфарина или их влияния на ПВ
.
Дигоксин:
прием Везикара не оказывал влияния на фармакокинетику дигоксина.
Фармакология
Фармакологическое действие — холинолитическое, спазмолитическое
Снижает тонус гладкой мускулатуры мочевыводящих путей. Фармакологические исследования in vitro и in vivo показали, что солифенацин является специфическим конкурентным ингибитором м-холинорецепторов, преимущественно м3-подтипа. Имеет низкое сродство или не взаимодействует с другими рецепторами и ионными каналами.
Эффективность солифенацина при применении в дозах 5 и 10 мг, изученная в нескольких двойных слепых рандомизированных контролируемых клинических испытаниях у мужчин и женщин с синдромом гиперактивного мочевого пузыря, проявлялась уже в течение первой недели лечения и стабилизировалась на протяжении последующих 12 нед терапии. Максимальный эффект развивается через 4 нед лечения. Эффективность сохраняется при длительном применении (не менее 12 мес).
Канцерогенность, мутагенность, влияние на фертильность
Не обнаружено повышения риска возникновения опухолей при введении солифенацина в течение 104 нед самцам и самкам мышей в дозах до 200 мг/кг/сут (в 5 и 9 раз превышает экспозицию при приеме МРДЧ), а также самцам и самкам крыс в дозах до 20 и 15 мг/кг/сут (
Не выявлено мутагенных эффектов солифенацина в ряде тестов in vitro, включая тест Эймса (с использованием штаммов Salmonella typhimurium или Escherichia coli), тест на хромосомные аберрации с использованием лимфоцитов человека с/без метаболической активации, а также in vivo в микроядерном тесте у крыс.
Не оказывал влияния на репродуктивную функцию, фертильность и раннее эмбриональное развитие плодов при введении самцам и самкам мышей в дозах 250 мг/кг/сут (экспозиция в 13 раз выше, чем у человека при приеме МРДЧ), самцам крыс — 50 мг/кг/сут (
Фармакокинетика
После приема внутрь Tmах в плазме крови достигается в течение 3–8 ч и не зависит от дозы. Абсолютная биодоступность — примерно 90%. Фармакокинетика солифенацина имеет линейный характер в терапевтическом диапазоне доз. Прием пищи не влияет существенным образом на фармакокинетику солифенацина.
После в/в введения объем распределения солифенацина составляет около 600 л. Связывание с белками плазмы, преимущественно с альфа1-кислым гликопротеином — около 98%.
Экстенсивно метаболизируется в печени, главным образом при участии изофермента CYP3A4, однако существуют альтернативные пути метаболизма. После приема внутрь в плазме, помимо солифенацина, были идентифицированы следующие метаболиты: один фармакологически активный — 4R-гидрокси-солифенацин и три неактивных — N-глюкуронид, N-оксид и 4R-гидрокси-N-оксид солифенацина.
Системный клиренс солифенацина составляет около 9,5 л/час, конечный T1/2 при многократном приеме — 45–68 ч. После однократного введения 10 мг 14С-меченого солифенацина 69,2% радиоактивности было обнаружено в моче и 22,5% в фекалиях (в течение 26 сут). Менее 15% радиоактивности обнаружено в моче в виде неизмененного вещества, около 18% — в виде N-оксидного метаболита, 9% — в виде 4R-гидрокси-N-оксида солифенацина и 8% — в виде 4R-гидрокси метаболита (активный метаболит).
Фармакокинетика в особых клинических случаях
Возраст. Исследования показали, что значения Cmax, AUC и T1/2 у людей пожилого возраста (от 65 до 80 лет) были на 20–25% выше, чем у более молодых людей (до 55 лет). У людей пожилого возраста средняя скорость абсорбции, выраженная в виде Tmax, была несколько ниже, а конечный T1/2 увеличивался примерно на 20%. Эти различия не являются клинически значимыми, нет необходимости корректировать дозу в зависимости от возраста больных.
Педиатрия. Фармакокинетика солифенацина у детей и подростков не изучена.
Пол, раса. Фармакокинетика солифенацина не зависит от пола пациента и расовой принадлежности.
Нарушение функции почек. У пациентов с почечной недостаточностью легкой и умеренной степени Сmах и AUC солифенацина незначительно отличаются от соответствующих показателей у здоровых добровольцев. У пациентов с почечной недостаточностью тяжелой степени (Cl креатинина mах составляет около 30%, AUC — более 100% и T1/2 — более 60%. Отмечена статистически значимая взаимосвязь между клиренсом креатинина и клиренсом солифенацина. Фармакокинетика у пациентов, подвергающихся гемодиализу, не изучалась.
Нарушение функции печени. У пациентов с умеренной степенью печеночной недостаточности (Child-Pugh, класс B) AUC увеличивается на 35%, T1/2 увеличивается в 2 раза. Фармакокинетика у пациентов с тяжелой печеночной недостаточностью (Child-Pugh, класс С) не изучена.
Ограничения
Запретами к использованию лекарства служат:
- Задержка мочеиспускания.
- Тяжелые заболевания почек.
- Закрытоугольная глаукома (патологический процесс, который приводит к травмированию зрительного нерва).
- Тяжелые заболевания органов пищеварения.
- Миастения gravis (аутоиммунное нервно-мышечное заболевание, характеризующееся патологически быстрой утомляемостью поперечнополосатых мышц).
- Тяжелые заболевания печени.
- Осуществление гемодиализа.
- Наследственная непереносимость галактозы (наследственное заболевание, при котором наблюдается врожденная недостаточность ферментов, превращающих галактозу в глюкозу).
- Лактазная недостаточность (нарушение расщепления лактозы вследствие недостаточности фермента лактазы слизистой оболочки тонкой кишки, сопровождающееся клинической симптоматикой).
- Глюкозо-галактозная мальабсорбция (редкое метаболическое заболевание, при котором клетки, выстилающие кишечник не способны усваивать два специфических сахара, таких как глюкоза и галактоза).
- Индивидуальная непереносимость.
- Детский возраст.
Аналоги
Препарат «Йосен» уникален тем, что в нем содержится уникальная комбинация йода и селена. Одновременное поступление в организм этих двух веществ является необходимым условием нормальной работы щитовидной железы.
Оно помогает поддерживать баланс, благодаря которому щитовидная железа может нормально вырабатывать тиреоидные гормоны.
Существуют также другие препараты, которыми в случае необходимости можно заменить «Йосен», однако в состав большинства их них селен не входит.
Среди этих препаратов можно выделить следующие:
- «Йод-Актив»;
- «Смектовит йодированный»;;
- «Макси-Байкал»;
- «Пантогам-йод»;
- «Йод Витрум»;
- «Йодофол»;
- «Йодбаланс»;
- «Йодо-Флора»;
- «Алфит-4»;
- «Морской кальций биобаланс кальций-йод»;
- «Антиструмин Микро»;
- «Йодомарин».
Он предназначен для нормализации работы щитовидной железы, предотвращения дефицита йода и селена в организме, а также рекомендуется к приему для детей, живущих в экологически неблагоприятных районах, а также регионах, удаленных от моря.
Как известно, чем дальше от моря расположена местность, тем больший недостаток йода в окружающей среде наблюдается в данной местности.