Особые указания
С течением времени и в зависимости от географического района распространенность приобретенной устойчивости штаммов патогенных микроорганизмов может изменяться. При неэффективности терапии или для лечения тяжелых инфекций необходимо установить микробиологический диагноз с выделением возбудителя, а также определить его чувствительность к препарату.
Метициллин-резистентный золотистый стафилококк, вероятнее всего, будет устойчив к фторхинолонам, включая левофлоксацин. В связи с этим Леволет Р не рекомендуется применять для лечения предполагаемых или установленных инфекций, вызываемых метициллин-резистентными штаммами Staphylococcus aureus, если проведенные анализы не подтвердили чувствительность данного возбудителя к левофлоксацину.
Streptococcus pneumoniae способна вызывать тяжелое воспаление легких, при котором лечение левофлоксацином может не дать оптимального терапевтического ответа.
В период приема Леволета Р вероятно развитие приступа судорог у лиц с предшествующими поражениями головного мозга (например, вследствие тяжелой черепно-мозговой травмы или инсульта).
В очень редких случаях при применении левофлоксацина может возникать фотосенсибилизация, поэтому для предотвращения ее развития на протяжении всего лечения и в течение 48 ч после окончания терапии больным не рекомендуется подвергаться сильному облучению ультрафиолетом.
Если у пациента появляются признаки псевдомембранозного колита, Леволет Р следует немедленно отменить и начать соответствующую терапию. Запрещено использовать лекарственные средства, которые угнетают кишечную моторику.
Тендинит (чаще всего воспаление ахиллова сухожилия), в редких случаях возникающий при лечении левофлоксацином, может сопровождаться разрывом сухожилий. Иногда такой побочный эффект, как односторонний, так и двусторонний, развивается уже в первые 48 ч после начала терапии. У пожилых пациентов склонность к тендиниту выше. Риск разрыва сухожилий увеличивается при совместном применении Леволета Р с глюкокортикостероидами.
Лечение левофлоксацином следует немедленно прекратить при возникновении реакций гиперчувствительности, появлении симптомов поражения печени (желтуха, анорексия, боли в животе, потемнение мочи), развитии признаков нейропатии, появлении суицидальных мыслей, а также нарушениях поведения с причинением себе вреда.
В случае возникновения зрительных нарушений, в том числе при нечеткости зрения, необходимо срочно проконсультироваться с офтальмологом.
Левофлоксацин способен вызывать ложноположительные результаты при определении опиатов в моче, поэтому следует использовать более специфические методы. Также препарат может тормозить рост Mycobacterium tuberculosis, что в итоге приводит к ложноотрицательным результатам при диагностике туберкулеза.
Влияние на способность к управлению автотранспортом и сложными механизмами
Поскольку в результате применения Леволета Р могут развиваться такие побочные реакции, как сонливость, головокружение и нарушения зрения, в период лечения не рекомендуется управлять автомобильным и другим транспортом, а также выполнять работу, требующую высокой концентрации внимания и быстрой реакции.
Особенности применения:
Применение в период беременности и кормления грудью.Препарат противопоказан во время беременности и кормления грудью
Для предотвращения возникновения негативных реакций у детей следует принять решение о прерывании кормления грудью или о прекращении приёма препарата, учитывая важность лечения для матери
Дети. Препарат не применяют детям.
Левоком не применяют для устранения экстрапирамидных реакций, вызванных лекарственными препаратами.Препарат показан пациентам с паркинсонизмом, которые принимают витаминные препараты, содержащие пиридоксина гидрохлорид (витамин В6).
Все больные, принимающие препарат, должны быть под тщательным наблюдением для выявления психических изменений, депрессивного синдрома. Пациентам с психозом (в том числе в анамнезе) необходимо особое наблюдение врача во время лечения.
Препарат следует осторожно назначать пациентам с сердечно-сосудистыми заболеваниями, тяжелыми заболеваниями лёгких, бронхиальной астмой, сахарным диабетом, психическими нарушениями, судорожным синдромом, открытоугольной глаукомой, язвенной болезнью желудка и/или двенадцатиперстной кишки в анамнезе (из-за возможности возникновения кровотечений из верхних отделов пищеварительного тракта), при заболеваниях почек, печени и органов эндокринной системы. С осторожностью назначают также пациентам, которые недавно перенесли инфаркт миокарда, при наличии синусовой мерцательной или желудочковой аритмий
У таких пациентов необходимо наблюдение за состоянием сердечно-сосудистой системы, особенно при определении начальной дозы.
Под наблюдением должны находиться больные, у которых при применении препарата появились гиперкинезы хореоатетоидного типа. Левоком в некоторых случаях может вызывать рецидивы гиперкинезов, что может быть последствием увеличения дофамина в головном мозге и требует снижения дозы препарата. Если необходимо назначать психотропные препараты, следует учитывать возможность ослабления в таких случаях противопаркинсонического эффекта Левокома. Больным с хронической открытоугольной глаукомой применять препарат можно при условии систематического офтальмологического контроля.
Если необходимо провести операцию под наркозом, Левоком накануне отменяют. Приём препарата возобновляют после операции, как только пациент сможет принимать препарат перорально.
В случае отмены препарата дозу уменьшают постепенно, при этом следует тщательно наблюдать за состоянием пациента.
В период применения препарата необходимо регулярно контролировать функциональное состояние печени, почек, сердечно-сосудистой системы и системы кроветворения. Препараты леводопы с карбидопой могут вызывать псевдопозитивную реакцию на кетоновые тела в моче, а также отклонения результатов разных лабораторных показателей – печеночных проб, щелочной фосфатазы, аланинаминотрансферазы, аспартатаминотрансферазы, лактатдегидрогеназы, билирубина, пробы на присутствие крови в моче и реакции Кумбса. Ложнопозитивные результаты могут быть получены при использовании глюкозооксидазного метода определения глюкозурии.
Способность влиять на скорость реакции при управлении автотранспортом или работе с другими механизмами.Следует учитывать индивидуальную реакцию пациента на лечение, поскольку некоторые побочные эффекты (головокружение, сонливость, дискинезии) наблюдаемые при применении Левокома, влияют на способность управлять автотранспортом или работать с механизмами.
Побочные эффекты
Раз уж речь идет об инструкции «Леволета» 750 мг, то нужно обсудить и нежелательные реакции, возникновением которых чревато несоблюдение пациентом врачебных предписаний. Их немало:
- Дыхательная система: одышка, аллергический пневмонит, бронхоспазм.
- Орган зрения: расплывчатость, увеит, преходящая потеря зрения, проблемы с четкостью восприятия.
- Система кроветворения: гемолитическая анемия, агранулоцитоз, панцитопения, лейкопения, нейтропения, эозинофилия.
- Психические нарушения: бессонница, суицидальные мысли и даже попытки, нарушения поведения, тревожность и беспокойство, спутанность сознания и психические проблемы, ночные кошмары, галлюцинации, депрессия, паранойя, ажитация.
- Сердечно-сосудистая система: желудочковая или синусовая тахикардия, нарушения ритма, удлинение интервала QT, ощущение сердцебиения, проблемы с давлением.
- Мочевыделительная система: острая почечная недостаточность, увеличение концентрации креатинина в сыворотке крови.
- ЦНС: головные боли, внутричерепная гипертензия, сонливость, паросмия, утрата обоняния, агевзия, тремор, экстрапирамидные расстройства, дисгевзия, дискинезия, парестезия, периферические невропатии, судороги.
- Орган слуха: вертиго, звон в ушах, потеря или снижение слуха.
- ЖКТ: диарея, тошнота и рвота, анорексия, печеночная недостаточность, желтуха, гепатит, метеоризм, диспепсия, запор, стоматит, увеличение количества билирубина в крови, геморрагическая диарея, энтероколит, панкреатит, колит, а также усиление активности ГГТ, ЩФ и печеночных ферментов.
- Обмен веществ: гипер- или гипогликемия (иногда состояние переходит в кому), дрожь, испарина, нервозность, сильный аппетит. Иногда случаются приступы порфирии.
- Кожа: крапивница, зуд, сыпь, гипергидроз, токсический эпидермальный некролиз, лейкоцитокластический васкулит, многоформная эритема экссудативного характера, а также реакции фотосенсибилизации.
- Иммунная система: анафилактические реакции и ангионевротический отек, анафилактоидный шок.
- Костно-мышечная система: миалгии, артралгии, тендинит, поражения сухожилий, мышечная слабость, артрит, разрыв мышц или связок, рабдомиолиз.
- Паразитарные и инфекционные заболевания: развитие устойчивости к препарату у возбудителей патологии, присоединение грибковых инфекций.
- Другое: астения, пирексия, боль в конечностях, груди и спине.
Прилагаемая к препарату «Леволет» 750 мг инструкция по применению позволяет понять, что входящий в его состав левофлоксацина гемигидрат – вовсе не безопасное химическое соединение. Его неправильное или чрезмерное употребление грозит здоровью опасными последствиями, именно поэтому приобрести данное средство можно исключительно по рецепту.
Особливості застосування
Левоком не застосовується для усунення екстрапірамідних реакцій, спричинених лікарськими засобами, а також не рекомендується для лікування хореї Гентінгтона. Препарат не слід застосовувати при протипоказаннях до застосування симпатоміметиків.
Всі пацієнти, які приймають препарат, повинні перебувати під пильним наглядом для виявлення психічних змін, депресивного синдрому із супутніми суїцидними намірами. Пацієнти з психозом (у тому числі в анамнезі) потребують особливої уваги. При посиленні психотичної симптоматики Левоком необхідно відмінити.
Препарат слід обережно призначати пацієнтам із тяжкими серцево-судинними захворюваннями, тяжкими захворюваннями легень, бронхіальною астмою, психічними порушеннями, судомним синдромом, відкритокутовою глаукомою, виразковою хворобою шлунка та/або дванадцятипалої кишки в анамнезі (через імовірність
виникнення кровотечі з верхніх відділів травного тракту), при захворюваннях нирок, печінки і органів ендокринної системи. З обережністю призначають також пацієнтам, які нещодавно перенесли інфаркт міокарда, за наявності передсердної, вузлової або шлуночкової аритмії. У таких пацієнтів необхідно спостерігати за станом серцево-судинної системи, особливо під час визначення початкової дози.
Під наглядом повинні перебувати пацієнти, у яких при застосуванні препарату з’явилися гіперкінези хореоатетоїдного типу. Левоком у деяких випадках може спричинити рецидив гіперкінезів та психічні порушення, що може бути наслідком збільшення дофаміну у головному мозку і потребує зниження дози препарату. Якщо необхідно призначити психотропні препарати, слід враховувати можливість ослаблення у таких випадках протипаркінсонічного ефекту Левокому. Пацієнтів з хронічною відкритокутовою глаукомою лікувати препаратом можна за умови систематичного офтальмологічного контролю та моніторингу внутрішньоочного тиску.
У разі відміни препарату дозу зменшують поступово, при цьому слід ретельно спостерігати за станом пацієнта.
При раптовому припиненні лікування можливий розвиток симптомокомплексу, подібного до злоякісного нейролептичного синдрому, який проявляється м’язовою ригідністю, підвищенням температури тіла, психічними розладами та підвищенням рівня креатинфосфокінази в сироватці крові. Тому при різкому зменшенні дози або відміні препарату необхідно встановити ретельний контроль за станом пацієнтів, особливо якщо вони приймають антипсихотичні засоби.
Якщо необхідно провести операцію під наркозом, Левоком напередодні відміняють. Прийом препарату відновлюють після операції, тільки-но пацієнт зможе його приймати.
У період застосування препарату необхідно регулярно контролювати функціональний стан печінки, нирок, серцево-судинної системи та системи кровотворення.
Леводопа може спричинити сонливість і раптові епізоди сонливості. Випадки виникнення раптових епізодів сонливості під час денної активності – рідкісні. Однак пацієнтів необхідно проінформувати про можливе виникнення таких симптомів, а при їх прояві слід розглянути можливість зниження дози або відміни лікування.
Відомо, що пацієнти з хворобою Паркінсона мають підвищений ризик розвитку меланоми. Невідомо, пов’язаний цей ризик із хворобою Паркінсона чи з іншими факторами, такими як застосування препаратів для лікування хвороби Паркінсона. Тому рекомендується постійно спостерігати за станом шкіри для виявлення можливої меланоми і періодично проходити обстеження шкіри у кваліфікованого спеціаліста (наприклад дерматолога) під час лікування Левокомом.
Препарати леводопи з карбідопою можуть спричиняти хибнопозитивну реакцію на кетонові тіла в сечі при використанні тестових смужок. Ця реакція не змінюється при кип’ятінні проб сечі.
Хибнонегативні результати можуть бути отримані при використанні глюкозооксидазного методу визначення глюкозурії.
Взаимодействия препарата Левоком
Следует быть осторожными при одновременном применении Левокома с такими лекарственными средствами.Антигипертензивные препараты. При применении леводопы/карбидопы с некоторыми антигипертензивными препаратами возможно развитие симптоматических ортостатических нарушений, поэтому в процессе подбора дозы Левокома необходима коррекция доз сопутствующих антигипертензивных препаратов.Антидепрессанты. Изредка при одновременном применении леводопы/карбидопы и трициклических антидепрессантов могут возникать побочные эффекты в виде АГ (артериальная гипертензия) и дискинезии.Антихолинергические средства. Левоком можно применять с антихолинергическими средствами, имеющими синергическое действие с леводопой относительно снижения тремора. Однако их общее применение может усиливать непроизвольные двигательные нарушения. Антихолинергические средства могут усиливать эффекты леводопы за счет замедленной абсорбции. В таких случаях необходима коррекция дозы леводопы/карбидопы.Другие противопаркинсонические средства. С Левокомом можно применять антихолинергические средства, антагонисты дофамина, амантадин. При этом если эти средства назначают дополнительно к терапии, которая проводится Левокомом, может возникнуть необходимость в коррекции доз указанных средств.
Общее применение селегелина с леводопой/карбидопой может провоцировать тяжелые ортостатические нарушения.Другие лекарственные препараты. Поскольку карбидопа предотвращает уменьшение выраженности эффектов леводопы, вызванных применением пиридоксина (витамина В6), Левоком можно применять у пациентов, которые дополнительно получают пиридоксин.
не следует принимать препарат одновременно с ингибиторами МАО. Эти препараты необходимо отменить за 2 недели до приема левокома.
Антагонисты дофаминовых D2-рецепторов (например фенотиазины, бутирофеноны, рисперидон), бензодиазепины и противотуберкулезные средства могут снижать терапевтический эффект леводопы.
Положительное влияние леводопы при болезни Паркинсона может быть снижено при одновременном применении с фенитоином и папаверином. В этих случаях нужен тщательный контроль со стороны врача в связи с возможностью снижения эффективности лечения.
Общее применение ингибиторов катехолометилтрансферазы (толкапон, энтакапон) и леводопы/карбидопы может повышать биодоступность карбидопы.
Амантадин выявляет синергическое действие с леводопой и может усиливать побочные эффекты леводопы. В связи с этим может быть необходима коррекция дозы леводопы/карбидопы.
Метоклопрамид ускоряет опорожнение желудка и может повышать биодоступность Левокома.
Симпатомиметики могут потенцировать побочные эффекты леводопы со стороны сердечно-сосудистой системы.
Применение сульфата железа и леводопы/карбидопы может снижать абсорбцию леводопы.
Поскольку леводопа конкурирует с отдельными аминокислотами, абсорбция леводопы может нарушаться у некоторых пациентов, которые находящихся на обогащенной белками диете.
Фармакологическое действие
Левофлоксацин, активное вещество Леволета, относится к фторхинолонам, обладает широким спектром действия, противомикробными и бактерицидными свойствами.
Блокирует топоизомеразу IV и ДНК-гиразу, а также нарушает суперспирализацию и сшивку разрывов ДНК (дезоксирибонуклеиновая кислота), ингибирует синтез молекулы ДНК, вызывает глубокие морфологические изменения в клеточной стенке, цитоплазме, мембранах бактерий.
Препарат обладает эффективностью как в условиях in vitro, так и in vivo против анаэробных (Bacteroides fragilis, Veillonella spp. и др.), аэробных грамположительных (Staphylococcus spp., Corynebacterium diphtheriae и др.) и грамотрицательных (Escherichia coli, Morganella morganii и др.) микроорганизмов.
Ампулы
Леволет Р вводят внутривенно. Доза определяется характером и тяжестью инфекции, а также чувствительностью предполагаемого возбудителя.
- При бактериальном простатите — 500 мг 1 раз в сутки. Курс лечения — 28 дней.
- При внебольничной пневмонии — по 500 мг 1-2 раза в сутки. Курс лечения — 7-14 дней.
- При интраабдоминальных инфекциях — по 500 мг 1 раз в сутки. Курс лечения — 7-14 дней, в комбинации с антибактериальными препаратами, действующими на анаэробную флору.
- При осложненных инфекциях мочевыводящих путей (включая пиелонефрит) — 250 мг 1 раз в сутки. При тяжелых инфекциях доза может быть увеличена. Курс лечения — 7-10 дней.
- При септицемии/бактериемии — по 500 мг 1-2 раза в сутки. Курс лечения — 10-14 дней.
- При неосложненных инфекциях мочевыводящих путей — 250 мг 1 раз в сутки. Курс лечения — 3 дня.
В составе комплексной терапии лекарственно-устойчивых форм туберкулеза — по 500 мг 1-2 раза в сутки (500-1000 мг левофлоксацина в сутки), в зависимости от тяжести течения заболевания и применяемой схемы терапии. Курс лечения — до 3 месяцев.
Как вводить раствор
Препарат Леволет Р, в форме раствора для инфузий, вводят внутривенно капельно (капельница) медленно. Продолжительность введения препарата в дозе 500 мг (100 мл инфузионного раствора/500 мг левофлоксацина) должна составлять не менее 60 мин.
Раствор препарата Леволет Р совместим со следующими инфузионными растворами: 0.9% раствор натрия хлорида, 5% раствор декстрозы (глюкозы), 2.5% раствор Рингера с декстрозой, комбинированные растворы для парентерального питания (аминокислоты, углеводы, электролиты). Раствор препарата нельзя смешивать с гепарином или растворами с щелочной реакцией (например, с раствором натрия гидрокарбоната).
При положительной динамике клинического состояния больного через несколько дней лечения можно перейти от в/в капельного введения на пероральный прием препарата в той же дозе.
Продолжительность лечения, в зависимости от течения заболевания, составляет не более 14 дней (за исключением бактериального простатита). Как и при применении других антибиотиков, лечение препаратом Леволет Р рекомендуется продолжать в течение минимум 48-72 ч после нормализации температуры тела или после достоверной эрадикации возбудителя.
Фармакологические свойства препарата Левоком
Фармакодинамика. Левоком — комбинированный противопаркинсонический препарат, в состав которого входят леводопа — метаболический предшественник дофамина, который в отличие от последнего проходит через ГЭБ, и карбидопа — ингибитор декарбоксилазы ароматических аминокислот.
Вследствие декарбоксилирования леводопа в тканях головного мозга превращается в дофамин, пополняя его дефицит и тем самым уменьшая выраженность симптомов паркинсонизма. Леводопа уменьшает выраженность многих симптомов болезни, особенно ригидности и брадикинезии. Уменьшает тремор, дисфагию, сиалорею, ортостатическую неустойчивость, связанных с болезнью и синдромом Паркинсона.
Однако значительная часть принятой внутрь леводопы превращается в дофамин вне мозга и не проходит через ГЭБ.
Карбидопа, которая не проникает через ГЭБ, препятствует экстрацеребральному декарбоксилированию леводопы, увеличивая таким образом количество леводопы, попадающее в мозг, и превращается там в дофамин.
Преимуществами комбинированного препарата являются лучшие по сравнению с леводопой терапевтическое действие и восприимчивость больными; менее выраженные побочные эффекты, поскольку для достижения терапевтического действия используются более низкие дозы леводопы.
Препарат эффективно обеспечивает продолжительный уровень леводопы в плазме крови. Карбидопа препятствует действию пиридоксина гидрохлорида (витамин В6), ускоряющего периферический метаболизм леводопы.Фармакокинетика. Активные компоненты, входящие в состав препарата, подвергаются ряду преобразований. Леводопа хорошо абсорбируется в ЖКТ, преимущественно в тонком кишечнике. Распределяется между органами и тканями. Леводопа подвергается сложным метаболическим преобразованиям, основным из которых является декарбоксилирование ее с образованием дофамина, норадреналина и адреналина, которые выделяются почками. Около 80% леводопы выделяется с мочой, в основном в виде дигидроксифенилуксусной и гомованилиновой кислот. Менее 1% выводится в неизмененном виде. Период полувыведения леводопы из плазмы крови — около 1 ч, в присутствии карбидопы период полувыведения возрастает до 2 ч.
Карбидопа (альфа-метилдофагидразин) после приема внутрь быстро, но не полностью всасывается в ЖКТ. Распределяется в организме, не проникает через ГЭБ. Около 50% в неизмененном виде и в виде метаболитов выделяется почками. Левоком ретард. Левоком ретард является комбинацией ингибитора декарбоксилазы карбидопы и метаболического посредника дофамина леводопы в форме таблеток пролонгированного действия на полимерной основе.
Левоком ретард особенно показан для уменьшения периода заторможенности у пациентов, которых раньше лечили обычной комбинацией леводопы с ингибитором декарбоксилазы и у которых имеются проявления дискинезии и двигательных флюктуаций.
Абсорбция леводопы после применения леводопы/карбидопы 200/50 мг с медленным высвобождение длится более 4–6 ч. Благодаря этому колебания концентрации леводопы в плазме крови отмечают в более узких рамках, чем при применении таблеток леводопы/карбидопы с быстрым высвобождением.
Биодоступность леводопы из таблеток пролонгированного действия (содержащих в своем составе леводопу/карбидопу) составляет около 70% по сравнению с таблетками в форме с быстрым высвобождением. В связи с этим суточная доза леводопы в таблетках леводопы/карбидопы пролонгированного действия должна быть выше, чем в таблетках с быстрым высвобождением.
Среднее время достижения максимальной концентраций в плазме крови для таблеток пролонгированного действия 200/50 мг составляет около 2 ч.
Прием пищи не влияет на абсорбцию леводопы, но снижает биодоступность карбидопы на 50%, а максимальную концентрацию в плазме — на 40%. При этом снижение уровня карбидопы в плазме крови не имеет клинического значения.
В присутствии карбидопы леводопа метаболизируется до аминокислот и в меньшей степени до производных катехоламинов.
Все метаболиты выделяются почками.
Спосіб застосування та дози
Левоком застосовують дорослим внутрішньо. Оптимальну добову дозу препарату необхідно ретельно підбирати для кожного пацієнта.
Пацієнти, які не отримують леводопу: для хворих, які розпочинають лікування препаратом Левоком, початкова доза становить 1/2 таблетки один або два рази на добу після їди. За необхідності дозу підвищують поступовим додаванням по 1/2 таблетки щодня або через день до отримання оптимального терапевтичного ефекту.
Терапевтична відповідь на препарат спостерігається протягом одного дня, а іноді після однієї дози. Повна ефективна доза препарату досягається протягом семи днів у порівнянні з тижнями та місяцями застосування леводопи окремо.
Пацієнти, які отримують леводопу: прийом леводопи слід припинити принаймні за 12 годин (24 години для повільного вивільнення) до початку терапії препаратом Левоком. Найпростіший спосіб – прийом препарату вранці, при цьому вночі леводопу не застосовують. Доза препарату має містити приблизно 20% попередньої щоденної дози леводопи.
Початкова доза: пацієнти, які отримують більше ніж 1500 мг леводопи на добу, мають починати з дози препарату – 1 таблетка 3-4 рази на добу.
Підтримуюча терапія: терапія препаратом Левоком повинна бути індивідуальною і коригуватися поступово відповідно до терапевтичного ефекту.
При необхідності дозу препарату можна збільшити до 1 таблетки 3-4 рази на добу. За потреби дозу препарату можна збільшувати по 1 таблетці на добу або через добу. Максимальна добова доза Левокому – 8 таблеток (200 мг карбідопи і 2 г леводопи).
Пацієнти, які отримують інші інгібітори декарбоксилази: при переході пацієнта з комбінації леводопи з іншими інгібіторами декарбоксилази застосування цих препаратів слід припинити за 12 годин до початку застосування препарату Левоком. Починати слід з дозування препарату Левоком, яке забезпечить таку ж кількість леводопи, що і в комбінації леводопа/ інші інгібітори декарбоксилази.
Пацієнти, які отримують інші протипаркінсонічні препарати: при введенні Левокому прийом інших протипаркінсонічних засобів може бути продовжений, хоча їх доза повинна бути скоригована лікарем відповідно до інструкцій для медичного застосування.
Комбінація препарату з інгібіторами МАО типу Б (МАО-Б) здатна підвищити ефективність препарату в контрольованих випадках акінезії та/чи дискінезії.
Пацієнти літнього віку: цей препарат застосовують пацієнтам літнього віку.
Передозировка препарата Левоком, симптомы и лечение
Симптомы: ранние признаки — подергивание мышц, блефароспазм; АГ (артериальная гипертензия), повышение ЧСС, ухудшение аппетита; спутанность сознания, тревожное возбуждение, бессонница, беспокойство.Лечение: искусственно вызвать рвоту, экстренно промыть желудок
Симптоматическая терапия: инфузии назначают с осторожностью, обращают внимание на проходимость дыхательных путей; при появлении аритмии применяют соответствующее лечение под контролем ЭКГ. Значение диализа для лечения явлений передозировки не изучено. Применение пиридоксина гидрохлорида неэффективно
Применение пиридоксина гидрохлорида неэффективно.
Противопоказания
Абсолютные:
- эпилепсия;
- псевдопаралитическая миастения;
- КК менее 20 мл/мин (для таблеток дозировкой 750 мг, из-за невозможности дозирования данной лекарственной формы);
- указания в анамнезе на поражения сухожилий вследствие приема хинолонов;
- период беременности;
- период кормления грудью;
- детский и подростковый возраст (до 18 лет);
- гиперчувствительность к основному или вспомогательным ингредиентам препарата, а также другим хинолонам.
Относительные (Леволет Р применяют с осторожностью):
- КК 20–50 мл/мин (необходимо контролировать функцию почек и корректировать режим дозирования препарата);
- заболевания центральной нервной системы, в том числе состояния, предрасполагающие к возникновению судорог и снижающие порог судорожной активности;
- психиатрические заболевания и психозы в анамнезе;
- манифестированный или латентный недостаток фермента глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы;
- наличие известных факторов риска удлинения интервала QT (пожилой возраст; инфаркт миокарда, сердечная недостаточность, брадикардия; гипомагниемия, гипокалиемия; совместный прием с препаратами, которые могут удлинять интервал QT; синдром врожденного удлинения интервала QT; принадлежность к женскому полу);
- сахарный диабет (одновременный прием пероральных гипогликемических средств или инсулина);
- тяжелые побочные эффекты, как следствие применения других фторхинолонов (например, тяжелые неврологические реакции);
- одновременный прием препаратов, которые снижают порог судорожной готовности;
- пожилой возраст.